coś na czymś płaskim

См. также в других словарях:

• plaskać — ndk I, plaskaćam, plaskaćasz, plaskaćają, plaskaćaj, plaskaćał plasnąć dk Va, plaskaćnę, plaśniesz, plaśnij, plaskaćnął, plaskaćnęła, plaskaćnęli, plaskaćnąwszy 1. «uderzać dłonią, płaską powierzchnią w coś lub po czymś, uderzać czymś płaskim,… …   Słownik języka polskiego

• plaskać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, plaskaćam, plaskaća, plaskaćają {{/stl 8}}– plasnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, plaskaćnę, plaśnie, plaśnij, plaskaćnął, plaskaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• klapać — ndk IX, klapaćpię, klapaćpiesz, klap, klapaćpał klapnąć dk Va, klapaćnę, klapaćniesz, klapaćnij, klapaćnął, klapaćnęła, klapaćnęli, klapaćnąwszy 1. «uderzając czymś płaskim o coś wydawać dźwięk przypominający plaśnięcie, pacnięcie, powodować… …   Słownik języka polskiego

• klapać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, klapaćpię, klapaćpie {{/stl 8}}– klapnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, klapaćnę, klapaćnie, klapaćnij, klapaćnął, klapaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} uderzać czymś płaskim o… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pac — {{/stl 13}}{{stl 8}}wykrz. {{/stl 8}}{{stl 7}} wyraz naśladujący krótko trwający dźwięk o jasnej barwie, jaki powstaje przy uderzeniu czymś płaskim o coś, upadku czegoś miękkiego na twardą powierzchnię; oznaczający także czynność powodującą taki… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• chlastać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa a. IIa, chlastaćam || chlastaćaszczę, chlastaća || chlastaćaszcze, chlastaćają || chlastaćaszczą, chlastaćany {{/stl 8}}– chlasnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, chlastaćnę, chlaśnie, chlaśnij, chlastaćnął,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego

• pazur — m IV, D. a, Ms. pazururze; lm M. y 1. «u niektórych płazów, większości gadów, u ptaków i wielu ssaków, szczególnie drapieżnych: hakowato wygięta i ostro zakończona płytka rogowa pokrywająca z wierzchu i z boków końcowe człony palców i wystająca… …   Słownik języka polskiego

• zrównać — ndk I, zrównaćam, zrównaćasz, zrównaćają, zrównaćaj, zrównaćał, zrównaćany rzad. zrównywać ndk VIIIa, zrównaćnuję, zrównaćnujesz, zrównaćnuj, zrównaćywał, zrównaćywany 1. «uczynić coś równym, płaskim; wygładzić, wyrównać» Zrównać plac, teren pod… …   Słownik języka polskiego

• puścić — 1. pot. Puszczać gazy, euf. wiatry, posp. bąki, puścić bąka «wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić gazy fizjologiczne przez odbyt»: (...) wszyscy udawali, że śpią, chrapali, puszczali bąki, przewracali się z chrzęstem sienników. W. Kowalewski,… …   Słownik frazeologiczny

• puszczać — 1. pot. Puszczać gazy, euf. wiatry, posp. bąki, puścić bąka «wydalać, wydalić, wydzielać, wydzielić gazy fizjologiczne przez odbyt»: (...) wszyscy udawali, że śpią, chrapali, puszczali bąki, przewracali się z chrzęstem sienników. W. Kowalewski,… …   Słownik frazeologiczny